Kłopot niepłodności spotyka jeszcze więcej par. Mnóstwo z nich nie porzuca marzeń o własnym dziecku, poddając się długotrwałemu procesowi leczenia. Nie zawsze jednak kończy się on powodzeniem. Przysłowiową ostatnią deską ratunku staje się dla nich wówczas zapłodnienie pozaustrojowe. Jest ono parom zmagającym się z kłopotem niepłodności możliwość posiadania biologicznego potomstwa.
Zapłodnienie in vitro – na czym polega?
Zapłodnienie pozaustrojowe in vitro, określane również sztucznym zapłodnieniem, polega na umieszczeniu zarodka powstałego z połączenia wyizolowanych komórek rozrodczych poza organizmem kobiety, w jej macicy. Izolacja komórek, i jak sam proces zapłodnienia, wykonywa się w warunkach laboratoryjnych. Do uzyskanej od kobiety w czasie trwania owulacji komórki jajowej uczy się męskie plemniki. W przypadku przebicia otoczki komórki jajowej przez główkę plemnika dochodzi do zapłodnienia. Cały proces podlega stałej obserwacji, która ma na celu ustalenie prawidłowego podziału komórek. Właśnie po jego powiedzeniu powstały zarodek składa się w macicy kobiety. Zabieg przeniesienia zarodków (może zostać przeniesiony jeden zarodek lub dwa) do macicy jest dla kobiety bezbolesny. Żeby zwiększyć szansę na zagnieżdżenie zarodków, pacjentce wykorzystuje się progesteron. Po upływie blisko 2 tygodni od czasu zapłodnienia sugeruje się przeprowadzenie testu ciążowego. Wszystkie etapy zapłodnienia in vitro zawsze poprzedza proces przygotowania do zabiegu. Jego początkiem są analizowania genetyczne obojga partnerów. Następnie kobieta jest poddawana kuracji hormonalnej, jakiej materiałem jest pobudzenie wzrostu komórek jajowych.
Konsekwencje zdrowotne
Proces zapłodnienia in vitro dla wielu par jest tą szansą na posiadanie biologicznego potomstwa, zatem także na skorzystanie z tej formy decyduje się jeszcze dużo osób. Niestety jak każda ingerencja w naturę, i ona nie jest obojętna dla organizmu kobiety. Konsekwencje zdrowotne wynikające z zapłodnienia pozaustrojowego są związane przede każdym z terapią hormonalną, jaka poprzedza sam zabieg. Decyduje się do nich zespół hiperstymulacji jajników, który może objawiać się uciskiem i zwiększeniem obwodu brzucha, nudnościami, wymiotami oraz biegunką. Wystąpienie zespołu stanowi swoistego typu reakcję organizmu na wykorzystywane środki stymulujące, która w przypadku pewnych pacjentek iż być zbytnia. W rezultacie schorzenia na jajnikach pojawiają się torbiele, a w wysoko rozwiniętym stadium może dojść również do zmniejszenia ilości wydzielanego moczu. W blisko 6. – 8. tygodniu po zapłodnieniu zazwyczaj wszystkie objawy zanikają. Niestety wystąpienie dolegliwości w pierwszym okresie ciąży zwiększa ryzyko poronienia. Zespół hiperstymulacji jajników może wymagać hospitalizacji pacjentki, natomiast takie sytuacje zdarzają się bardzo rzadko. Również czasem w wyniku wykonywania zabiegu zapłodnienia pozaustrojowego u kobiet może trafić do minimalnych krwawień do jamy brzusznej. Są one nieszkodliwe dla zdrowia pacjentki i nie potrzebują interwencji lekarskiej, natomiast kobieta, która wie, że takie zdarzenie ma miejsce, czuje dodatkowy dyskomfort wewnętrzny i stres. Przeprowadzenie zabiegu in vitro może także nieznacznie zwiększać niebezpieczeństwo zakażeń o podłożu bakteryjnym.
