Początki Formuły 1 sięgają lat 50 ubiegłego wieku. Dokładnie za jej początek uznawany jest dzień 13 maja 1950 roku, kiedy to odbył się pierwszy wyścig, na starym lotnisku RAF ( dziś jest to tor Silverstone, na którym do dnia dzisiejszego tra corocznie walna o Grand Prix Formuły 1). Głównymi widzami wyścigu inaugurującego pierwszy w historii sezon Formuły 1 był król Jerzy VI oraz królowa Elżbieta. Pierwszy historyczny sezon zakończył się zwycięstwem grupy Alfa Romeo.
Od 1958 roku wprowadzona została klasyfikacja konstruktorów. Od tej pory, rywalizacja odbywa się nie tylko pomiędzy ścigającymi się zawodnikami, ale i konstruktorami, prześcigającymi się w ciągłym ulepszaniu pojazdów, jednak w zgodzie z obowiązującym w światowych wyścigach regulaminem. Pierwszy historyczny tytuł najlepszego konstruktora w Formule 1 otrzymał brytyjski zespół Vanwall.
Po kilku latach regularnych wyścigów konstruktorzy brytyjskiego zespołu Cooper-Climax, postanowili wprowadzić dość rewolucyjną zmianę, jak na ówczesne czasy. Polegała ona na umieszczeniu silnika za kierowcą, a nie jak do tej pory było, przed nim. Początkowo jedynie ten zespół stosował te innowacje. Jednak tylko do roku 1961, kiedy to do takiego technicznego rozwiązania przekonali się także konstruktorzy pozostałych zespołów. Na kolejną modyfikację pojazdów biorących udział w wyścigach Formuły 1 nie trzeba było czekać zbyt długo. W roku 1962 pojawiła się skorupowa karoseria, którą wykonywano ze specjalnie do tego celu przygotowanej aluminiowej blachy. Na ten pomysł wpadli konstruktorzy Lotusa. Jak się w kolejnych latach okazało, właśnie to rozwiązanie przede wszystkim przyczyniło się do umieszczenia na stałe silnika na tyłach pojazdu.
Jednak największy przełom, jeśli chodzi o konstrukcję bolidów ścigających się w Formule 1, miał miejsce w latach 80 XX wieku. Przede wszystkim w konstrukcji pojawiło się włókno węglowe, które dość znacząco podniosło poziom bezpieczeństwa kierowców. Powoli w samochodach pojawiały się także silniki turbodoładowane, przy wykorzystaniu których w wielu wypadach możliwe było uzyskanie 1000 KM. Do tej pory w wyścigach nie były używane silniki o wyższej mocy, więc wielu konstruktorów bardzo szybko postanowiło z takiego rozwiązania skorzystać. Na tym jednak nie koniec usprawnień, gdyż lata 80 stanowiły rewolucję pod względem zmian konstrukcyjnych, jakie zaszły w bolidach. Jako ułatwienie w wyścigach dla kierowców pojawiły się także takie udogodnienia jak aktywne zawieszenie, automatyczne skrzynie biegów, sterowanie wszystkimi czterema kołami, czy system kontroli trakcji. Część nowinek została zaczerpnięta z pojazdów osobowych poruszających się po ulicach, część natomiast charakterystyczna była jedynie dla pojazdów biorących udział w wyścigach Formuły 1, chociaż wiele z nich przeniesiono w następnych latach również na konstrukcje zwyczajnych pojazdów ulicznych. Wyścigi toczyły się swoi rytmem, rywalizacją kierowców i konstruktorów poszczególnych zespołów, aż do tragicznego roku 1994, kiedy to na torze zginął brazylijski mistrz świata – Ayrton Senna. Jego auto straciło przyczepność, wyleciało z toru uderzając w bandę z prędkością 218 km/h. Jednak nie to było przyczyną śmierci kierowcy. Kawałek zawieszenia przebił wizjer kasku, powodując ciężki i nieodwracalny uraz mózgu, w konsekwencji prowadzący do szybkiej śmierci. Ten tragiczny wypadek spowodował konieczność naniesienia wielu zmian w prowadzaniu wyścigów Formuły 1.
Zmiany dotyczące bezpieczeństwa kierowców i widzów ( bowiem dotychczas i oni niejednokrotnie ginęli w wypadkach na wyścigach) rozpoczęto od przebudowy wszystkich niebezpiecznych zakrętów na torach, na których rozgrywano oficjalne wyścigi. Również wszelkie normy odnoszące się do bezpieczeństwa, zostały znaczącą zaostrzone.
Wyścigi Formuły 1 z wielkim powodzeniem odbywają się aż do dziś. Ciągłe zmiany techniczne bolidów czynią ten sport równie ciekawym, co w dalszym ciągu niebezpiecznym. Choć wypadki śmiertelne kierowców na torze zdarzają się znacznie rzadziej to i tak, każdy wyścig dla prowadzącego bolid, pomimo wielu norm bezpieczeństwa w dalszym ciągu stanowi pewnego rodzaju ryzyko.
