Co to jest body detox? To bardzo modne ostatnio określenie, stosowane chętnie przez dietetyków oraz osoby dbające o zdrowie. Szczególnie kobiety bardzo się interesują, co to jest body detox? Niemal każdej kobiecie zależy na tym, aby wyglądać atrakcyjnie i zdrowo. Szukają więc różnorodnych metod, mających im w tym pomóc. Co to jest body detox? Czy może on pomóc kobietom w walce o urodę i młody wygląd? Okazuje się, że jak najbardziej! Moda ta jest bardzo zdrowa i korzystnie wpływa nie tylko na figurę, ale także cerę, włosy i paznokcie. W takim razie, co to jest body detox? Jest to oczyszczanie organizmu z zalegających w nim toksyn poprzez odpowiednie zabiegi w specjalistycznych gabinetach. Ich działanie jest bardzo szerokie- wspomagają one odchudzanie, niwelują zmęczenie i osłabienie organizmu, pomagają w leczeniu licznych schorzeń. Co to jest body detox? O zabieg ten oraz jego działanie coraz częściej pytają klientki różnych gabinetów, szukające innowacyjnych metod na poprawę ogólnej kondycji i zdrowia organizmu. To moda, która może przynieść sporo korzyści. Mimo że jest to coraz popularniejsza moda, wiele osób nie wie jeszcze, co to jest body detox? Nie muszą szukać odpowiedzi daleko. Zabieg ten jest już dostępny w bardzo licznych gabinetach terapeutycznych. Uważa się, że świetnie wpływa nie tylko na ogólną kondycję organizmu, ale też lepsze samopoczucie oraz wygląd. Co to jest body detox? Warto znać odpowiedź na to pytanie i skorzystać osobiście z takiego zabiegu. Polecany on jest szczególnie osobom, które na co dzień niekoniecznie zdrowo się odżywiają, a także często czują się przemęczone i osłabione. Co to jest body detox? Jest to nie tylko nazwa zabiegu, ale także urządzenia, którym się go wykonuje w wielu gabinetach. Jego działanie polega na pobudzeniu pracy komórek. Co to jest body detox? Nazwa ta oznaczać może także popularne diety oczyszczające organizm z toksyn, wspierające pracę wątroby oraz jelit. Są one bardzo chętnie stosowane przez kobiety w celu uzyskania lepszego zdrowia i figury.

Bób należy do warzyw strączkowych, grupy niezwykle wartościowej z punktu widzenia żywienia człowieka. Okazuje się jednak, że może on być wykorzystywany w profilaktyce i leczeniu wielu chorób, także tych określanych jako cywilizacyjne.
Warto przyjrzeć się bliżej zaletom, jakie posiada bób – właściwości i wartości odżywcze bobu były znane już od stuleci. Współczesne badania pozwoliły wiedzę tę uściślić i jeszcze lepiej wykorzystać pozytywny wpływ tego warzywa na organizm ludzki.
Osoby cierpiące na choroby układu krążenia powinny wprowadzić bób do swojej diety. Zawarte w nim białko może, przynajmniej częściowo, zastąpić białko pochodzenia zwierzęcego, Pacjenci ci powinni ze względów zdrowotnych ograniczyć spożywanie mięsa, ponieważ zawiera ono duże ilości niezdrowych nasyconych kwasów tłuszczowych. W bobie mamy niezwykle korzystny stosunek jonów sodu i potasu, a zawarty w nim błonnik redukuje poziom cholesterolu we krwi.
Bób jest także wykorzystywany w leczeniu anemii, niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z anemią mikrocytarną, czy megaloblastyczną. Warzywo to jest bogate w kwas foliowy, żelazo i witaminę B12, a związki te skutecznie pomagają uporać się ze zbyt małą ilością czerwonych krwinek.
Bób jest jednym z najlepszych źródeł biologicznie aktywnej formy dopaminy. Jest to neuroprzekaźnik, na niedobór którego cierpią osoby, u których zdiagnozowano chorobę Parkinsona. Spożywając bób, można uzupełnić poziom tego związku, a co za tym idzie poprawić sprawność ruchową pacjenta.
Należy pamiętać o tym, że najwięcej witamin znajduje się w skórce bobu. Warto więc jeść go bez obierania. Aby ograniczyć utratę cennych substancji w procesie obróbki termicznej, powinno się ziarna gotować na parze, lub młode spożywać na surowo.
Jedzenia bobu powinny unikać osoby cierpiące na dnę moczanową. Każdy, kto ma problemy z układem pokarmowym także powinien wyeliminować bób z diety, ponieważ może on wywoływać wzdęcia. Problem ten można jednak wyeliminować, zalewając ziarna gorącą wodą i pozostawiając je w tej wodzie na godzinę przed gotowaniem.

Mięśniak macicy – rodzaje i metody leczenia
Mięśniaki macicy są łagodnymi guzami mięśni gładkich macicy. Większość kobiet nie ma żadnych objawów, podczas gdy inne mogą mieć bolesne lub ciężkie okresy. Jeśli są wystarczająco duże, mogą naciskać na pęcherz, powodując częste oddawanie moczu. Mogą również powodować ból podczas seksu lub bólu pleców. Czasami, mięśniaki mogą utrudniać zajście w ciążę, chociaż jest to rzadkie.
Wzrost i lokalizacja są głównymi czynnikami, które określają, czy mięśniak prowadzi do objawów i problemów. Małe guzy mogą być objawowe, jeśli znajdują się w jamie macicy, podczas gdy duże na zewnątrz macicy mogą pozostać niezauważone. Różne lokalizacje są klasyfikowane w następujący sposób:
śródstopniowe mięśniaki macicy znajdują się w mięśniowej ścianie macicy i są najczęstszym typem. O ile nie są duże, mogą być bezobjawowe. Śródstopniowe mięśniaki macicy zaczynają się jak małe guzki w mięśniowej ścianie macicy.
Mięśniaki śródbłonka znajdują się na powierzchni macicy. Mogą również wyrastać na zewnątrz z powierzchni i pozostać przyczepione przez mały kawałek tkanki, a następnie nazywane są mięśniakami uszypułowanymi. Te szypułkowe wzrosty mogą faktycznie odłączyć się od macicy, aby stać się pasożytniczym mięśniakiem.
Mięśniaki błony śluzowej znajdują się w mięśniu pod endometrium macicy i zniekształcają jamę macicy, nawet niewielkie zmiany w tym miejscu mogą prowadzić do krwawienia i niepłodności. Uszypułowane zmiany wewnątrz jamy ustnej określane są jako śródbłonkowe włókniaki i mogą przechodzić przez szyjkę macicy.
Mięśniaki macicy znajdują się w ścianie szyjki macicy. Rzadko mięśniaki występują w strukturach podtrzymujących (więzadło okrągłe, więzadło szerokie lub więzadło maciczno-prętowe) macicy, która również zawiera mięśnie gładkie.
Większość mięśniaków macicy nie wymaga leczenia, chyba że powodują objawy. Po menopauzie, mięśniaki kurczą się i to jest niezwykłe, że powodują problemy. Objawowe włókniaki macicy można leczyć za pomocą: leków kontrolujących objawy, ultrasonograficznego niszczenia mięśni, miomektomii lub ablacji częstotliwością radiową, poprzez usunięcie macicy czy embolizację tętnicy macicznej.

Ciąża nazywana jest najpiękniejszym okresem w życiu kobiety. Kiedy zdecydujemy się na dziecko i wszystko idzie zgodnie z planem możemy czuć się naprawdę wyjątkowo kiedy czujemy, że pod naszym sercem rośnie i rozwija się mały człowiek, który na zawsze zmieni nasz świat.
O kobietach w ciąży mawia się, że promienieją, że widać po nich tę radość z oczekiwania na maluszka, wewnętrzne światło, które w jakiś magiczny sposób rozświetla twarz przyszłej mamy.
Ale czas ciąży to także niepokój, setki pytań, zwłaszcza u niedoświadczonych przyszłych mam, które po raz pierwszy są w ciąży. Czy bóle brzucha w ciąży mogą być groźne? Czy odczuwanie różnych ruchów lub ich brak to dobre i prawidłowe objawy? Okazuje się, ze bóle brzucha w ciąży to najczęściej objaw prawidłowy- że dziecko rośnie, porusza się w łonie matki, i wszystko przebiega zgodnie z planem. Trudno jednak nie będąc lekarzem zdiagnozować rodzaj bólu, więc jeśli ból brzucha budzi niepokój ciężarnej koniecznie należy udać się na wizytę do lekarza prowadzącego, aby podczas badań sprawdził co się dzieje w brzuchu i ewentualnie rozwiał obawy przyszłej mamy.
Każda przyszła mama od chwili, w której dowiedziała się, że pod jej sercem rozwija się mały człowiek inaczej traktuje swoje ciało i wyraźniej przygląda się wszystkim sygnałom, jakie wysyła. Kiedyś zwykły i delikatny ból mógłby zostać zbagatelizowany, natomiast w okresie ciąży może on być oznaką, że dzieje się coś niedobrego z dzieckiem i że przebieg ciąży może być zagrożony. Dlatego tak ważne jest wsłuchanie się w siebie i reagowanie na nietypowe symptomy. Nikt nie podpowie nam co się dzieje, musimy samemu monitorować stan swojego organizmu, starać się zrozumieć zachodzące w nim zmiany. W czasie ciąży nie jesteśmy odpowiedzialne już tylko za siebie, ale też za małego, bezbronnego człowieka, który rozwija się pod naszym sercem. Czy bóle brzucha w ciąży mogą być groźne? W nielicznych przypadkach niestety mogą. Podczas bólu organizm daje nam znać, ze dzieje się coś złego i wtedy jak najszybciej trzeba skontaktować się z lekarzem.

Wiele osób zadaje sobie pytanie jakie są objawy mononukleozy?
Nie są one jednoznaczne, otóż objawy mononukleozy zakaźnej różnią się w zależności od wieku.
Przed okresem dojrzewania choroba zwykle powoduje objawy grypopodobne, jeśli w ogóle występują. Stwierdzone objawy są podobne do objawów typowych infekcji gardła (łagodne zapalenie gardła, z zapaleniem migdałków lub bez).
W wieku młodzieńczym chorobie towarzyszy charakterystyczna triada: gorączka – zwykle trwająca 14 dni, często jest ona łagodna,ból gardła – zwykle ciężki przez 3-5 dni, zanim ustąpi w ciągu najbliższych 7-10 dni oraz
opuchnięte węzły chłonne, zwykle umiejscowione wokół tylnej części szyi (tylne węzły chłonne szyjne), a czasami w całym ciele.
Kolejnym ważnym objawem jest uczucie zmęczenia. Bóle głowy są częste, a czasami pojawiają się również bóle brzucha z nudnościami lub wymiotami. Objawy najczęściej znikają po około 2-4 tygodniach. Jednak zmęczenie i ogólne złe samopoczucie może czasami trwać miesiącami. Zmęczenie trwa dłużej niż jeden miesiąc w około 28% przypadków. Łagodna gorączka, obrzęk węzłów chłonnych szyi i bóle mięśni mogą również utrzymywać się dłużej niż 4 tygodnie. Większość ludzi jest w stanie powrócić do swoich zwykłych czynności w ciągu 2-3 miesięcy.
Najczęstszym objawem choroby jest często zapalenie gardła, któremu często towarzyszą powiększone migdałki z wysiękiem ropnym podobnym do obserwowanego w przypadku paciorkowca. W około 50% przypadków w jamie ustnej widoczne są małe czerwonopurpurowe plamy zwane wybroczynami.
Powiększenie śledziony jest powszechne w drugim i trzecim tygodniu, chociaż może to nie być widoczne w badaniu fizykalnym. Rzadko śledziona może ulec zerwaniu. Żółtaczka występuje tylko sporadycznie.
Infekcyjna mononukleoza dotyka głównie młodszych dorosłych. Kiedy starsi dorośli złapią tę chorobę, rzadziej mają charakterystyczne objawy, takie jak ból gardła i powiększenie węzłów chłonnych. Zamiast tego mogą przede wszystkim odczuwać przedłużoną gorączkę, zmęczenie, złe samopoczucie i bóle ciała. Bardziej prawdopodobne jest powiększenie wątroby i żółtaczka. Osoby powyżej 40 roku życia są bardziej narażone na ciężką chorobę.

Stwardnienie rozsiane to choroba przewlekła, która przebiega wielofazowo. Posiada okresy zaostrzeń choroby, jak i remisji. Stwardnienie rozsiane jako jednostkę chorobową po raz pierwszy opisano w drugiej połowie dziewiętnastego wieku. Choć na pewno istniała ona już wiele setek, a nawet tysięcy lat wcześniej. Choroba ta atakuje coraz młodsze osoby i pozostaje niestety do końca życia. Jej szczyt występowania przypada pomiędzy 20, a 40 rokiem życia. Jest jedną z pierwszych przyczyn niepełnosprawności u osób chorujących. Chorują na SM osoby obydwu płci. Choć w niewielkim stopniu częściej atakuje kobiety. Pocieszające jest to, że z każdym rokiem wchodzą na rynek leki mające spowolnić rozwój stwardnienia rozsianego. Choroba u każdego rozwija się inaczej. U jednych postępuje szybciej, a u innych bardzo powoli. Stwardnienie rozsiane zwane w skrócie SM, to choroba zapalna ośrodkowego układu nerwowego, w której dochodzi do uszkodzenia i rozpadu tkanki nerwowej. Jakie są przyczyny powstawania stwardnienia rozsianego ? Przyczyną są patologiczne zmiany w obrębie układu nerwowego. Bo SM dotyczy komórek nerwowych i komórek odpornościowych mózgu. Dochodzi do uszkodzenia otoczki mielinowej wokół wypustek komórek. I to powoduje niemożność właściwego przekazywania impulsów wzdłuż dróg nerwowych w mózgowiu i rdzeniu kręgowym. Jakie są objawy stwardnienia rozsianego ? Choroba może powodować wiele objawów, ale najczęściej występujące to: zaburzenia ruchowe i czuciowe. A także zaburzenia widzenia, równowagi, zaburzenia autonomiczne. Czasem zaburzenia poznawcze i zaburzenia nastroju. Jak również w chorobie występują zespoły bólowe, kurcze mięśni, osłabienie siły mięśni, niestabilność chodu, przewlekłe zmęczenie, problemy z mową, nietrzymanie moczu, a nawet uczucie przebiegania prądu wzdłuż kręgosłupa. Mimo podejmowanych prób obecnie nie jest znane leczenie przyczynowe stwardnienia rozsianego. Pierwsze objawy choroby są zazwyczaj łagodne i dlatego w tym czasie mało osób zgłasza się do lekarza. Najczęstszą przyczyną, która skłania do odwiedzenia specjalisty są zaburzenia widzenia.

Podczas różnych uroczystości takich jak wesele, święta, urodziny i wiele, wiele innych, mamy w zwyczaju przygotowywać jak najbardziej wykwintne i niekoniecznie zdrowe potrawy. Jesteśmy w swoim żywiole, gdy mamy przyrządzić coś pysznego, wszak z tego słyniemy, z syto nakrytego stołu. Lubimy dobrze sobie pojeść, pokazując i chwaląc się przy tym naszymi zdolnościami kulinarnymi. Wybierając się na daną okoliczność, idziemy ze świadomością, że przede wszystkim dobrze pojemy, a także popijemy. Taka już nasza natura, musi być dużo wszystkiego i nie zawsze jest to tylko sałatka warzywna, ale tłuściutki, soczysty karczek, bądź inne nie zawsze mało kaloryczne potrawy. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie konsekwencje jakie za tym idą. To co z naszym organizmem dzieje się potem i jak on musi sobie radzić w późniejszym czasie, odczujemy bardzo szybko. Mowa tutaj o jakże wszystkim znanych wzdęciach. Przyjrzyjmy się więc z bliska tej nieprzyjemnej przypadłości. Wzdęcia – jakie może być pochodzenie? Zapewne każdy z nas czuł uporczywą pełność w brzuchu, spowodowaną zaburzeniem trawienia, co powodowało zapchanie jelit, bądź powtarzające się, wstydliwe gazy. Wychodzi zatem nasze ciężkostrawne jedzenie, w dużych ilościach. Drugim powodem przez, którego cierpimy jest zbyt szybkie jedzenie, oraz nadmierne picie podczas spożywania pokarmów. Wzdęcia są dość łatwe do zdiagnozowania, gdyż objawiają się one w ten sposób:
– zwiększona objętość brzucha
– wydalanie gazów
– ciągłe bekanie
– kolka
– ból w okolicach jelit.
Wzdęcia może nie zagrażają bardzo naszemu życiu, ale nie można ich też całkowicie bagatelizować. Nikt z nas nie chce czuć się niekomfortowo na żadnej imprezie, przecież idziemy po to, by fantastycznie się bawić, a nie chować się po kątach. Możemy sobie pomóc podczas tej dolegliwości popijając mięte, maślankę, możemy wybrać się na długi spacer, bądź wprowadzić do swojego jadłospisu lżejsze menu, w postaci sałatek. W ostateczności ratunkiem jak zawsze okazuje się apteka, która posiada szeroki wybór preparatów, które pomogą nam wrócić do zdrowia. Pamiętajmy jednak, o tym, żeby szanować zdrowie i dbać o to co jest dla nas najcenniejsze, czyli nasze życie.

Na pewno wielokrotnie słyszałeś powiedzenie, że muzyka łagodzi obyczaje. A czy zastanawiałeś się kiedykolwiek nad wpływem muzyki na organizm człowieka? Jeśli nie to opowiem Ci dzisiaj o muzykoterapii i lepiej poznasz działanie muzyki.
Muzykoterapia sięga swoimi początkami do czasów plemiennych. Na pewno słyszałeś o plemiennych tańcach o deszcz. Zawsze towarzyszyła im muzyka. Każde plemię czuło silny związek z muzyką i był to ważny element ich egzystencji. Szamani w wioskach używali muzyki do leczenia chorób.
Wystarczy chwilę pomyśleć i od razu nasuwa się myśl, że dobrej zabawie zawsze towarzyszy muzyka. Do każdej radosnej chwili w życiu można przypisać określoną melodię. Muzyka jest nieodłącznym elementem naszego życia i może warto zacząć ją stosować w pełnej gamie jej możliwości. Pomoże właśnie w tym muzykoterapia.
Muzykoterapia może przyjąć dwie formy. Muzykoterapię aktywną, w której uczestnik bierze aktywny udział w tworzeniu muzyki i bawi się dźwiękiem lub muzykoterapię receptywną, w której uczestnik tylko słucha muzyki i oddaje się relaksowi i wizualizacji.
Muzykoterapia nie ma jednego stałego i określonego modelu, lecz jest specjalnie dostosowana do każdej konkretnej osoby. Wykorzystuje się następujące elementy muzyki: melodię, rytm, dynamikę, barwę, tempo i współbrzmienie kilku dźwięków (harmonię).
Badania naukowe udowodniły, że zależnie od użytego elementu można uzyskać w słuchaczu różne stany emocjonalne, np. radości poprzez dźwięki wysokie lub nastrój zadumy i majestatu poprzez dźwięki niskie.
Muzykoterapia ma na celu osiągnięcie stanu rozluźnienia i uspokojenia. Umożliwia również poznanie siebie samego jak i również siebie nawzajem.
Muzyka na też wpływ na funkcjonowanie organizmu ludzkiego, np: wpływa na napięcie mięśni, układ oddechowy, krążenia i pokarmowy, łagodzi ból, pomaga przy rehabilitacjach.
Muzyka pełni funkcje stwórcze do zabawy, pozwala na wspólne przeżywanie emocji, uszczęśliwia.
Muzykoterapia w Polsce od 2012 jest objęta certyfikatami, które wydaje Polskie Towarzystwo Muzykoterapeutów (PSMT).

Jeszcze sto lat temu, ludzkość nie miała najmniejszego pojęcia na temat istnienia genów oraz tego, jaką rolę grają one w funkcjonowaniu całego organizmu. Tymczasem dzisiaj odbywają się pierwsze próby leczenia różnego rodzaju defektów genetycznych.
Choroby genetyczne są w większości przypadków nieodwracalne i zawsze pozostają nieuleczalne. Jednakże w niektórych przypadkach możliwe jest zatrzymanie rozwoju schorzenia poprzez próby zahamowania symptomów danej choroby.
Jednakże obecnie coraz częściej mówi się o terapii genowej i o tym, jak obiecujące mogą być jej wyniki. Terapia genowa, jak sama jej nazwa wskazuje, jest terapią, która działa na poziomie genetycznym danego pacjenta. Ma za zadanie celować w konkretny defekt genetyczny, który jest podstawą wystąpienia danego schorzenia. Można to osiągnąć na wiele sposobów. Terapia genowa powinna doprowadzić do „naprawy” uszkodzonego genu, czyli zamienić go na prawidłowy allel, lub też wprowadzić do komórek organizmu brakujący gen. Wszystko zależy od tego jakie nieprawidłowości powodują występowanie danych problemów genetycznych.
W większości przypadków terapia genowa jest wręcz niemożliwa, zwłaszcza, jeżeli schorzenie dotyczy wszystkich komórek organizmu. Obiecujące są jednak wyniki badań w przypadku schorzeń, których skutki dotykają tylko danej grupy komórek, na przykład gdy choroba dotyczy danej grupy komórek krwi. W takich przypadkach możliwe jest uzyskanie łatwiejszego dostępu do komórek, w których nieprawidłowy gen powoduje wystąpienie najgorszych symptomów choroby i tym samym możliwe są manipulacje w celu zamiany zmutowanego allelu na allel prawidłowy.
Choć terapia genowa w dużej mierze pozostaje w fazie początkowej, na świecie trwają już badania kliniczne, nakierowane na takie choroby genetyczne jak hemofilia czy mukowiscydoza. Tym samym z dnia na dzień ludzkość jest coraz bliższa uzyskania pierwszych sukcesów w leczeniu powszechnie występujących chorób genetycznych. Terapia genowa to zatem szansa na nowe życie dla milionów ludzi na świecie!